FR

Le Portugal, dernière grande puissance coloniale, mène trois guerres en Afrique : en Angola depuis 1961, en Guinée-Bissau depuis 1963 et au Mozambique depuis 1964. Il y consacre 47 % de son budget et son corps expéditionnaire dépasse 150 000 hommes. Bien que dirigé par le dictateur António de Oliveira Salazar, le Portugal fait partie de l’OTAN, et ses opposants, le Parti africain pour l’indépendance de la Guinée et du Cap-Vert (PAIGC) d’Amílcar Cabral en Guinée-Bissau et le Mouvement populaire de libération de l’Angola (MPLA), sont communistes. L’OTAN soutient donc le Portugal financièrement mais aussi en lui fournissant des armes et même ses avions de chasse (sous la réserve de façade de ne pas les utiliser dans ses guerres coloniales). Les affiches néerlandaises se multiplieront encore en 1971, quand leur compatriote Joseph Luns devient Secrétaire général de l’OTAN.

NL

Portugal, de laatste grote koloniale macht, voert in de jaren 60 drie oorlogen op het Afrikaanse continent: in Angola sinds 1961, in Guinee-Bissau sinds 1963 en in Mozambique sinds 1964. Het land pompt 47% van zijn nationale budget in die verschillende conflicten en stuurt er meer dan 150.000 manschappen naartoe. Hoewel Portugal bestuurd wordt door een dictator, António de Oliveira Salazar, maakt het deel uit van de NAVO. Zijn opponenten — in Angola de Volksbeweging voor de Bevrijding van Angola (Movimento Popular de Libertação de Angola of MPLA) en in Guinee-Bissau de Afrikaanse Partij voor de Onafhankelijkheid van Guinee-Bissau en Kaapverdië (Partido Africano da Independência de Guiné e Cabo Verde of PAIGC) — zijn communistisch. De NAVO ondersteunt Portugal dus financieel maar ook met wapens en zelfs gevechtsvliegtuigen. Als valse voorwaarde stelt de organisatie dat Portugal ze niet mag inzetten bij zijn koloniale oorlogen. In Nederland worden nog meer affiches aan de Portugese oorlogen in Afrika gewijd in 1971, wanneer de Nederlander Joseph Luns aantreedt als secretaris-generaal van de NAVO.

EN

Portugal, the last great colonial power, was embroiled in three wars in Africa: in Angola since 1961, in Guinea-Bissau since 1963 and in Mozambique since 1964. It was devoting 47% of its budget to this campaign and its expeditionary force exceeded 150,000 men. Although headed by the dictator António de Oliveira Salazar, Portugal was a member of NATO, and its opponents, the African Party for the Independence of Guinea and Cape Verde (PAIGC) of Amílcar Cabral in Guinea-Bissau and the People’s Liberation Movement of Angola (MPLA), were communists. NATO therefore supported Portugal financially but also by providing weapons and even fighter planes (which, in theory, were not authorised for use in its colonial wars). Dutch posters flourished again in 1971, when their compatriot Joseph Luns was appointed Secretary General of NATO.